Tytuł oryginalny: Buried Beneath The Boarding House. A Shocking True Story of Deception, Exploitation and Murder
Autor: Ryan Green
Data wydania: 30.10.2023
Liczba stron: 224
Egzemplarz: własny
Gdy detektywi z Sacramento otrzymali zadanie zbadania sprawy zniknięcia pewnego mężczyzny, zaczęli od jego ostatniego adresu zamieszkania. Właścicielka domu opieki dla osób starszych, Dorothea Puente, była starszą panią, która opiekowała się bezpańskimi kotami, a pod swój dach często przyjmowała bezdomnych. Przeszukanie pensjonatu pani Puente nie wykazało niczego niepokojącego, ale jeden z gości przypomniał sobie kilka niezwykłych incydentów. Opowiadał o dołach wykopywanych w ogrodzie i zasypywanych nocą. Zdarzało się też, że goście Dorothei nagle chorowali i znikali, a nawiązanie z nimi kontaktu okazywało się niemożliwe. Zeznania świadka były na tyle niepokojące, że śledczy wrócili do pensjonatu z łopatami w dłoniach i nakazem przeszukania. Czy marnowali czas, ścigając uroczą starszą panią o gołębim sercu, czy też zbliżali się do zabójcy, który wykorzystywał najbardziej bezbronnych członków lokalnej społeczności?
„Gospodyni domu śmierci” to jedna z tych książek, które sięga się po odruchowo, a potem nie sposób się oderwać. Historia, która wydaje się fikcją, a jednak wydarzyła się naprawdę, szokuje i przyciąga jednocześnie. Dorothea Puente – z pozoru ciepła, starsza kobieta, opiekująca się kotami i ludźmi wyrzuconymi na margines społeczeństwa – okazuje się postacią, jakiej trudno uwierzyć. To opowieść o tym, jak łatwo zło może się ukrywać pod pozorem dobroci, i jak długo potrafi pozostawać niezauważone.
Autor prowadzi narrację w sposób prosty, ale skuteczny, budując napięcie bez zbędnych ozdobników. Krótka forma nie przeszkadza, wręcz przeciwnie – dzięki niej całość nabiera tempa i nie traci na intensywności. Pomimo drobnych niedociągnięć edytorskich (brak wcięć akapitów, literówki), książka wciąga jak dobry thriller, choć to przecież zapis prawdziwych wydarzeń.
📖 Ocena: 8/10 — mocna, niepokojąca i zarazem fascynująca historia, po której trudno wrócić do codzienności bez refleksji, jak niewiele czasem trzeba, by przegapić zło ukryte w ludzkiej twarzy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz