Tytuł oryginalny: Los ninos de la estrella amarilla
Autor: Mario Escobar
Wydawnictwo: Kobiece
Data wydania: 20.05.2020
Liczba stron: 408
Egzemplarz: recenzencki
"Sierpień 1942 roku. Bracia Jakob i Moïse Stein przebywają u ciotki w Paryżu, będącym pod nazistowską okupacją. Rodzice chłopców, para znanych dramaturgów, zostawili ich pod opieką ciotki na jakiś czas, zanim znajdą bezpieczną przystań dla rodziny. Przerażająca obława krzyżuje ich plany. Francuska żandarmeria pod rozkazami nazistów aresztuje chłopców i zabiera ich do Vélodrome d’Hiver – ogromnej posępnej budowli w pobliżu wieży Eiffla, gdzie przetrzymywane są tysiące francuskich Żydów. Jakob i Moïse wiedzą, że aby przeżyć, muszą uciekać i odnaleźć rodziców. Ich jedyną wskazówką są listy wysłane z południa Francji. Podczas niebezpiecznej wędrówki przez okupowany kraj chłopcy spotkają wielu życzliwych ludzi, gotowych, aby ich chronić. Niektórzy z nich zapłacą za to najwyższą cenę.”
"Dzieci żółtej gwiazdy" to kolejna książka Mario Escobara, która została wydana w Polsce. Ja miałam wam przyjemność recenzować już " Kołysankę z Auschwitz", która wywarła na mnie bardzo mocne wrażenie. Czy z "Dzieci żółtej gwiazdy" również mnie zachwyciła? Tego dowiecie się, czytając dalszą część recenzji.
Książka przybliża nam historię dwóch żydowskich chłopców, którzy zostają rozdzieleni z rodzicami i mieszkają u swojej ciotki w Paryżu. 1942 rok to czas trudny dla każdego. Pełen łez, cierpienia i okrucieństwa. Dla Francji to czas okupacji przez nazistowskie Niemcy. Jakob oraz Moise są braćmi. Pewnego dnia podczas łapanki na jednej z ulic bracia zostają złapani i zamknięci w Veldromie. Kilka dni bez jedzenia oraz picia to wiele, a po wszystkim żydzi zostają wywiezieni do obozów koncentracyjnych w większości do Auschwitz. Bracia postanawiają za wszelką cenę się uwolnić i odnaleźć swoich najbliższych.
Jeśli czytaliście, poprzednią książkę Mario to wiecie, że jego historię wzruszają, jednak są trochę podkoloryzowane. W tej historii mam wrażenie, że bracia są po prostu urodzeni pod szczęśliwą gwiazdą, ponieważ mimo trudności zawsze wszystko im się udaje. Nie powiem, że książka była przekłamana, jednak myślę, że trochę nie jest to realistyczne. Mnie wzruszyła i niejednokrotnie miałam łzy w oczach, jednak czytałam już wiele takich książek pisanych na faktach i to, co w nich jest opowiedziane, mroziło mi krew w żyłach. Jednak jeśli lubcie takie historię to jak najbardziej książki Mario Escobara wam mogę śmiało polecić.
Niewinność traci się tylko raz, jak gdyby nagle człowiekowi otworzyły się oczy na dotąd nieznaną rzeczywistość. Żywe kolory dzieciństwa szarzeją, przemieniając magię fantazji w ciemną aurę prawdy.
niestety, ja nie mogę czytać takich historii, za bardzo mnie poruszają i potem nie mogę sobie z tym poradzić, jednak uważam, że to ważny temat i od czasu do czasu staram się sięgnąć po taką książkę
OdpowiedzUsuńLubię historie w ksiązkach kiedy są trudne sytuacje a bohaterom się udaje. Tutaj jednak chyba gatunek nie bardzo mi pasuje.
OdpowiedzUsuńChciałabym aby ta książka kiedyś trafiła w moje ręce. 😊
OdpowiedzUsuńTym razem to nie książka dla mnie. Jestem zbyt wrażliwa i empatyczna na takie treści i później mocno je przeżywam. Może kiedyś się skuszę.
OdpowiedzUsuńNie czytam takich książek. Zawsze bardzo mocno się wzruszam nad takimi historiami i nie lubię tego. To były okropne czasy.
OdpowiedzUsuńCzytałam i byłam bardzo przejęta podczas lektury. Ogólnie kocham literaturę obozową i drugowojenną. Aż dziwi mnie, że to pierwsza książka, którą czytałam, tego autora.
OdpowiedzUsuńPrzyznam, ze tego typu książki coraz bardziej do mnie przemawiają, więc tę również wpisuję na swoją listę.
OdpowiedzUsuńJestem ciekawa, czy to jest książka dobra dla młodzieży, czy raczej dla dorosłych? Bo może to podkoloryzwanie jest właśnie z myślą o młodszych odbiorcach?
OdpowiedzUsuńTakie historie z mało realistyczną fabułą też są potrzebne wśród lektur.
OdpowiedzUsuńWygląda na to, że czas w końcu sięgnąć po tę książkę. W podobnej tematyce polecam "Sieroty wojny". To poruszająca i pouczająca historia o walce w celu ocalenia życia niewinnych dzieci z wojennej codzienności.
OdpowiedzUsuń