Ocalałe serca - Jennifer Hartmann

Tytuł: Ocalałe serca

Tytuł oryginalny: Still Beating

Autor: Jennifer Hartmann

Wydawnictwo: Papierowe Serca

Data wydania: 21.05.2025

Liczba stron: 384

Egzemplarz: własny

Cora i Dean nigdy się nie lubili. Ona była siostrą jego narzeczonej, a ich relacja opierała się na docinkach i nieustannych sprzeczkach. Wszystko zmienia się nieoczekiwanie w jednej chwili. Porwani przez seryjnego mordercę, uwięzieni w jego piwnicy, zmuszeni do rzeczy, które złamałyby każdego – przeszli przez piekło, którego nigdy nawet sobie nie wyobrażali. Każdy dzień był walką o przetrwanie, a jedyne, co trzymało ich przy życiu, to wzajemne wsparcie. Cora i Dean musieli stawić czoła niewyobrażalnemu horrorowi – ale największa walka dopiero przed nimi. Bo nawet jeśli uda im się uciec, już nigdy nie będą tacy sami. Czy da się pokochać kogoś, z kim dzieliło się największy koszmar? Czy można zacząć od nowa, kiedy przeszłość wciąż nie pozwala oddychać?

Ocalałe serca to mroczny romans, który z impetem rzuca czytelnika w wir traumy, więzi i bolesnego uzdrawiania. Autorka nie boi się iść tam, gdzie inni często się wycofują w najciemniejsze zakamarki ludzkiej psychiki.

Cora Lawson planuje zwyczajną noc z okazji urodzin siostry, ale los ma inne zamiary. Gdy zostaje uwięziona z Deanem - swoim od lat antagonistą, a zarazem siostry narzeczonym w piwnicy oprawcy, granice między nienawiścią i przetrwaniem zaczynają się zacierać. To właśnie w tej pierwszej, okrutnej części powieści Hartmann pokazuje, jak cienka bywa linia między współpracą a desperacją.

Najmocniejszy aspekt tej historii to portret traumy nie tylko jako zdarzenia, ale jako stan bycia. Po ucieczce bohaterowie nie wracają do stanu sprzed - rany pozostają, milczenie waży. Cenię, że autorka nie poszła na skróty: życie po horrorze nie staje się nagle proste. Zdrada, napięcie rodzinne - szczególnie relacje z siostrą Cory komplikują ich drogę do „normalności”.

Bohaterowie są złożeni, ich cierpienie i to, jak próbują iść dalej, boli. Cora, która dotąd żyła w cieniu kpin i relacji z Deanem, musi zmierzyć się z tym, co uczynił jej świat, a Dean z odpowiedzialnością i konsekwencjami swoich uczuć. Sceny ich bliskości po horrorze nie są słodkie - są nierówne, ostre, czasem bolesne - i mówią prawdę, że miłość nie wybiera traumatycznych miejsc.

Narracja prowadzi przez fragmenty z obu perspektyw, i to pomaga bo czujesz ich ból, lęk, nadzieję. Jednocześnie wobec niektórych wydarzeń miałam wątpliwości: momenty romantycznego napięcia wydawały się przesadzone wobec ogromu cierpienia, a tempo w drugiej połowie słabło, gdy bohaterowie wracali „do życia”. Mimo to Hartmann nie ucieka od konsekwencji pokazuje, że odzyskanie zaufania, własnej wartości i prawdy trwa dłużej niż kilka scen.

Ocalałe serca to lektura, która zostawia ślad - mroczna, pełna bólu, ale też iskier nadziei. Czasem serce boli, ale to dobrze bo tylko przez ból czuje się, że nadal bije.

⭐ Ocena: 8 / 10