Królestwo obłędu - Kel Kade

 

Tytuł: Królestwo obłędu 

Tytuł: Reign of Madness 

Autor: Kel Kade

Cykl: Kroniki mroku 

Tom: 2

Wydawnictwo: Fabryka Słów 

Data wydania: 19.11.2021

Liczba stron: 660

Egzemplarz: własny 

Okrutny władca przestępczego półświatka? Oddany przyjaciel i obrońca? Bezlitosny wojownik i litościwy uzdrowiciel? Tak. Wielki turniej w Skutton może być jedyną okazją na odnalezienie nieuchwytnego Farsona - adwersarza, który jako jedyny żyjący człowiek zna tajemnice pochodzenia i przeznaczenia Rezkina. Droga na turniej będzie jednak obfitowała w niebezpieczeństwa i nagłe zwroty akcji, w których udział wezmą uzdrowicielka, która pragnie być wojowniczką, mag bojowy, który chce być uzdrowicielem, morderca, który marzy o nowym królu i ranna oślica o szlachetnym imieniu. Dzięki wyjątkowemu poczuciu sprawiedliwości Rezkina, na jaw wyjdą kolejne tajemnice związane z jego rolą Powiernika Mieczy a przeznaczenie popchnie go w zupełnie nieoczekiwanym kierunku.

Po mocnym Powierniku miecza od razu sięgnęłam po Królestwo obłędu  i przepadłam. To tom zupełnie inny w tempie, spokojniejszy, bardziej dialogowy, ale też taki, który otwiera przed czytelnikiem świat, kulturę i politykę, a przede wszystkim pogłębia relacje bohaterów.

Muszę przyznać, że na początku tęskniłam trochę za akcją. Były momenty, kiedy chciałam, by bohaterowie rzucili w końcu wszystko i poszli „rozprawić się” z bandytami. Ale właśnie ten wolniejszy rytm pozwolił mi lepiej poznać drużynę Rezina, nowych towarzyszy, a także wypełnił luki, które odczuwałam po pierwszym tomie. To była potrzebna część trochę jak strategiczny przystanek przed wielką burzą.

Co do emocji było ich naprawdę sporo. Rezkin nadal pozostaje bohaterem, który fascynuje i przeraża jednocześnie. Jego logika, brak sentymentów, a zarazem poczucie celu sprawiają, że jest jednym z najbardziej oryginalnych protagonistów, jakich spotkałam w fantastyce. I choć w tym tomie jest mniej scen „totalnego badassa”, to właśnie dialogi, niedopowiedzenia i intrygi pokazują go w nowym świetle. Bardzo wyraźnie widać, jak tajemnice Rezina zaczynają rzutować na relacje szczególnie z Frishą. I miałam wrażenie, że to tylko kwestia czasu, aż dojdzie do bolesnego zderzenia.

Czego mi zabrakło? Zdecydowanie większej obecności „Kruka”. Po tym, jak świetnie rozwinął się w poprzedniej części, tutaj został praktycznie odsunięty na bok, a szkoda, bo jego wątek ma ogromny potencjał. Do tego dochodzi zakończenie które trochę bardziej przypomina wstęp do tomu trzeciego niż finał. Czułam lekki niedosyt, choć od razu wiem, że sięgnę po kontynuację.

Podsumowując: Królestwo obłędu to książka spokojniejsza, bardziej strategiczna, pełna politycznych rozgrywek i rozbudowy świata. Może mniej dynamiczna niż część pierwsza, ale równie potrzebna, żeby cała historia miała sens. To nadal świetna fantastyka, z bohaterem, którego albo się pokocha, albo znienawidzi ale na pewno nie da się przejść obok niego obojętnie.

Ocena: 8/10 ⭐ – za emocje, za świetne dialogi i rozwój świata. Punkt odjęłam za brak spektakularnego finału i nieco za mało „Kruka”.